Voordat we het wisten lagen we in het water en zwommen we met Chabelita mee! Zo bijzonder! Je mag haar dan aaien over haar rug en zo mee zwemmen. Sem vond het spannend, maar had al gauw een keer alleen met Chabelita gezwommen. De fotografe begon bij ons dock en dus mochten we allemaal meerdere malen poseren met Chabelita. Een kus op de wang, een kus op de mond, samen dansen, samen natspetteren. Met z'n drietjes op de foto. Onwijs leuk! De beste trucjes met de bal, surfplank etc zijn echter alleen voor het therapiekind.
We zijn even dolgelukkig, wat was dat bijzonder! Ook om een dolfijn aan te raken, heel zacht, maar toch een harde huid. En enorm groot, maar zo lief! Een family-swim kost normaal 400 euro voor 3 personen.... Maar het is onderdeel van de therapie, om kennis te maken met de dolfijn van Luuk. We zijn enorm dankbaar dat wij dit met Sem hebben mogen doen!
Even terug naar de therapie van gisteren. We krijgen elke dag veel info en het blog wordt pas uren daarna geschreven, dat we wel eens wat vergeten. Ze zijn ook bezig met de mondmotoriek van Luuk. Veel oefeningen met de tong. Tong buiten naar beneden, naar de zijkant en naar boven richting zijn neus. De eerste 3 gaan goed, maar de tong naar boven niet. Dat is wel nodig om bepaalde klanken goed te maken. En gaan ze verder oefenen. Bij de laatste heeft Luuk ook te veel speeksel. Nu Merel dat vertelde, kwam het overmatige speeksel van Luuk ook aan de orde. Luuk heeft er nu geen last van, maar gedurende veel maanden per jaar wel. Hij heeft dan een zogenaamd kwijlbekje. Het ziet er niet fris uit en dat vinden kinderen uit zijn omgeving ook. We hebben al veel geprobeerd, maar niets lijkt te helpen. Weten ook niet waardoor het komt. Wel kan Luuk zelf zijn mond afvegen. Merel had een mooie tip. Als Luuk zijn kin weer nat is, dan pak je zijn vinger en ga je er doorheen en leg je aan Luuk uit dat het nat is. Daarna zeg je dat hij moet slikken en help je hem door met je vinger van zijn mond naar zijn keel te gaan. Zo begrijpt hij beter wat hij moet doen. Daarna maak je zijn kin samen droog en ga je voelen en zeg je 'nu is het droog'. Het ei van Columbus? Geen idee. Maar ik heb dit nog niet eerder gehoord van de therapeuten in Nederland en denk eigenlijk wel dat het goed werkt bij Luuk. We hadden het er nog met Merel over, dat dit ook eigenlijk heel simpel is, maar niet eerder hebben gehoord. Ze vertelde dat er therapeuten van over de wereld hun komen begeleiden of daar werkzaam zijn. Zo is het een verzamelbak van de beste tips!
Vandaag hadden we met Luuk bij de auto voor het Therapy Centre de afspraak gemaakt dat Luuk in 1 keer door zou lopen naar Merel. Elke dag is dat nog niet gelukt. Leon had de afspraak gemaakt met de consequentie dat Luuk als hij niet door zou lopen naar huis zou moeten. Luuk hield na 100 meter alweer op met lopen voor de brug. Leon kwam terug op de afspraak, maar Luuk zei duidelijk 'Ik wil naar huis.' Heel knap om dat zo te zeggen, maar het doel was wederom niet bereikt. Leon heeft Luuk moeten tillen. En dat wordt zo langzamerhand wel een probleem met de hernia van Leon. Hij loopt vrij krom en heeft er veel last van hier. Later spraken we Merel en ze had het probleem ook besproken met haar leidinggevende. Het idee dat zij hadden was dat je voor de brug de afspraak met Luuk moet maken 'Luuk wil je zelf lopen en dat is leuk of Luuk wil getild worden en dat is niet leuk' Al gauw zeiden we dat het Luuk het juist prima vindt om getild te worden. Merel wist even geen antwoord en gaat nadenken over een oplossing. Duidelijk is nu wel dat het een consequentie moet zijn, die haalbaar is. Terug naar huis is niet haalbaar, dus dat kun je niet gebruiken. Een beloning te
ver in de toekomst (dan krijg je vanmiddag een ijsje), is lastig voor Luuk.
Omdat het eten een probleem is bij Luuk moesten we eten meenemen. Cherrytomaatjes vindt Luuk vies, een appel eet hij thuis niet, en een krentenbol was de beloning. Ze gingen binnen picknicken, omdat avondeten een te negatieve lading heeft op dit moment voor Luuk. Ze had de tomaatjes en appel in stukjes gesneden en in verschillende kleuren bakjes gedaan. Luuk mocht kiezen waar hij mee zou beginnen en at de appel achter elkaar op. Tussendoor vroeg Merel of zij ook een stukje mocht. temeer omdat Luuk zo beseft dat hij iets lekkers aan het eten is. Hij antwoordde hard 'nee'. Daarna moest hij de tomaat eten, hij mocht kiezen een halve of een hele. Hij koos de halve. Hij at hem op en trok hij een vies gezicht. Hij had het op gegeten en kreeg zijn beloning, de krentenbol. Tomaat eet Luuk echt niet. We stonden er dus van te kijken. Groente is een probleem, dus morgen nemen we sperzieboontjes mee. Eens kijken hoe dat gaat.
Binnen hebben ze ook memory gespeeld. Afgelopen maandag ging dat niet goed. Nu had Merel van te voren een uitleg gegeven. 2 Kaartjes met 2 vlinders, 'ja, deze zijn hetzelfde' en een kaartje met een vlinder en een beer, 'nee, deze zijn niet hetzelfde. Luuk heeft het spel probleemloos gespeeld. Luuk weet heel goed hoe hij memory moet spelen, maar doet het zonder uitleg niet goed en met uitleg wel. Kleine moeite, groot plezier.
Aangekomen bij het dock mocht Luuk meteen weer het water in, als beloning voor de oefeningetjes die hij binnen had gedaan. Geweldig vond hij het weer! Waren we wel even benieuwd naar, gezien zijn verdriet van gisteren.
De blokjes gaan ook echt goed. Thuis helpt Sem Luuk ook actief. Hij zegt samen met Luuk de zinnen met gebruik van de vingers. Dat werkt helemaal echt bij Luuk. We moeten ons niet gek laten maken, maar het lijkt alsof Luuk duidelijker begint te praten en de zinnen met tussenposes maakt. Beter verstaanbaar zo. Maar niet te vroeg juichen natuurlijk....
Ze hebben vandaag ook nog emoties geoefend met pictokaarten op het dock. Blij, boos, verdrietig en bang. Eerst hebben ze alle emoties nagedaan. Boos kon Luuk duidelijk het beste ;-). Daarna moest Luuk kiezen uit 4 kaarten welke emotie Merel nadeed. Dat bleek te moeilijk. 2 kaarten lukte wel heel
goed. Bij de laatste verloor hij zijn concentratie, Chabelita zwemt ook de hele tijd langs hem. Merel
vertelde hem dat hij het nog 1 keer goed moest doen. Hij had het fout en dus moesten ze nog een keer. Luuk sputterde niet en deden het nog een keer. Het is niet dat Luuk het niet weet, maar het heeft meer te maken met gedrag. Belangrijk is om het spannend te houden. Ook voor school. Uitdaging is belangrijk. Luuk zelf laten kiezen om 2 kaarten te pakken of de kaarten in een ander kleur bakje doen. Kleine afwisseling en Luuk heeft zijn motivatie weer terug.
Ook mocht Luuk vandaag de duikbril op. Dat is ook een beloning voor hem. Hij is een echte waterrat en zwemt ook graag onder water. Samen met Merel konden ze ze Chabelita onder water bekijken. Hij gierde het uit van de pret! Luuk is ook het eerste kindje dat hier gefotografeerd is onder water!
Het naar de wc gaan zetten we summier door. De dagen kosten Luuk best wat energie en dus pushen we niet. We zitten nog steeds op 4x per dag. Dat is al heel knap, want thuis ging Luuk niet meer naar de wc. De eerste 3x kwam er geen plas, maar voor het naar bed gaan kwam er wel een plasje!! Groot feest in dit appartement. Luuk straalde van oor tot oor toen wij door zijn slaapkamer heen dansten! Sem liep naar hem toe ' Goed gedaan jongen! Toppertje!'
De therapie is soms wel confronterend. Wij vinden Luuk een geweldig kind waar we heel veel van genieten. We kijken ook altijd naar de mogelijkheden en niet naar zijn beperkingen. Maar door zo over de dingen na te denken en punten te verzamelen die lastig zijn voor Luuk, zie je ook even de andere kant van Luuk. Voordat we hierheen gingen hebben we ook echt even goed moeten nadenken wat de leerdoelen zijn. Waar hebben wij als gezinnetje nou last van? Veel dingen ervaren wij als gewoon en daarmee vinden wij onze weg wel. Maar nu word je even met je neus op de feiten gedrukt. Soms even lastig, maar Luuk zorgt er zelf voor dat we dat zo weer vergeten zijn. Met een dikke knuffel, grap of vrolijke bui, zien we al gauw weer de andere kant! Wat een geweldig kereltje is hij toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten