Een droom...

Inmiddels is onze droom uit gekomen! In juni 2013 zijn we naar Curaçao geweest om met Luuk de 2 weken durende therapie te volgen. Een meer dan geweldige ervaring! En stiekem zeker voor herhaling vatbaar! Lees hier het uitgebreide dagboek van onze trip!

Wij hebben een droom... Een droom die altijd heel ver weg leek te zijn. Maar naarmate de jaren vorderen is de droom groter geworden. Dromen blijven bestaan, maar nog mooier zou zijn als deze werkelijkheid zou kunnen worden! Onze wens is om met onze zoon Luuk dolfijntherapie volgen!

Luuk is 6 jaar en heeft downsyndroom. Dit was in begin even een klap, maar al gauw zijn we ervoor gegaan. Met ups en down, dat wel. Maar Luuk heeft ons al gauw geleerd dat het vooral enorm genieten is met dit bijzondere mannetje. Luuk is een heerlijk vrolijk kind. Hij doet ons elke dag verbazen met alle dingen die hij kan en vooral wil kunnen. Hij is alert en erg nieuwsgierig. Hij wil graag de wereld verkennen en neemt ons mee op zijn ontdekkingsreis. Hij is zich aan het ontpoppen tot een heuse charmeur. Soms duurt het net iets langer om van hem een reactie of een lach te krijgen. Maar zodra je dat lukt, pakt hij je helemaal in. Luuk is dol op zijn broertje Sem van 4 en Luuk is grote held van Sem!

Wil je meer lezen over Luuk? Kijk dan op
www.luukdevries.nl . Het dagboek wordt al 6 jaar bijgehouden.

Op deze site kun je het blog lezen en zien wat voor acties we hebben gehouden voor Luuk. Inmiddels hebben we ruimschoots het therapiebedrag bij elkaar gekregen en zijn overdonderd door de acties van anderen en de hartverwarmende reacties! Geweldig! Onze droom komt uit: Luuk gaat naar de dolfijnen!

Lees onderaan deze pagina meer over dolfijntherapie.

"De knopen zijn doorgehakt! Wij hebben een droom, een droom om Luuk enorm te helpen met zijn ontwikkeling. De logopediste van Luuk, Marieke, vertelde deze week dat dolfijntherapie echt iets voor Luuk zou zijn. Het zou hem enorm helpen met zijn spraak. Want die loopt nog ietsjepietsje achter. Het zou hem helpen om alles wat meer duidelijk te kunnen maken aan ons, op school en iedereen om hem heen. Het zou hem helpen en ons ook. Want wat is communiceren toch belangrijk. Wij kennen Luuk door en door en tussen zijn brabbeltaal door, komen steeds meer verstaanbare woorden voorbij. En ook met handen en voeten (lees: gebarentaal) komen we samen een heel eind. Maar wat zou het fijn zijn als Luuk nog wat meer gestimuleerd zou worden met zijn ontwikkeling! Niet alleen zijn spraak, maar zijn niet-zindelijk zijn, zijn zelfvertrouwen zou zo'n enorme boost kunnen krijgen. Maar ook zijn grove en fijne motoriek, sociale en functionele vaardigheden, cognitieve ontwikkeling komen aan bod. Ja, Marieke heeft de droom weer aangewakkerd en we willen proberen onze droom uit te laten komen. Helpen jullie mee?"

Rekeningnummer

Steun deze actie en maak onze droom werkelijkheid!
Rekeningnummer 110.59.58 t.n.v. L de Vries ovv Luuk!

De teller staat op € 8.185,-

dinsdag 25 juni 2013

Laatste dag op Curaçao!

Normaal gesproken laad ik elke avond de dolfijnkiekjes in op de Ipad. Nu mis ik die toch wel een beetje... We hebben de film van het CDTC afgelopen weekend bekeken en die is geweldig. Op de beelden is een vrolijke Luuk te zien die ook hard werkt en onwijs veel plezier heeft met de therapeuten en Chabelita. Luuk is ook nog onder water gefilmd en dat is helemaal te gek. Je ziet hem zwaaien naar de camera en Chabelita van top tot teen bekijken. Vanavond hebben we bij de ouders van Daan ook de foto's van Luuk, de family-swim en Sem kunnen kijken. Fantastisch gewoon. Een mooier aandenken kun je niet hebben!

Dus nu geen kiekjes van Luuk en de dolfijn, maar gewone vakantiekiekjes. Ook leuk natuurlijk ;-)!
We hebben nog een paar heerlijke rustige dagen gehad. Even bijkomen en terug kijken naar de afgelopen periode. Maar ook niet stil gezeten natuurlijk! Zaterdag zijn we met Daan en ouders naar de toeristische trekpleister, de struisvogelfarm, geweest. En toeristischer kan eigenlijk niet op Curaçao, met een jeep rij je langs honderden, juist ja... Struisvogels. 3 stops voor fotomomenten, je geeft ze eten, je staat op een ei en je houdt een ei vast. En natuurlijk doen wij overal aan mee. Leuk voor het familiealbum ;-)!

Zondag zijn we ondanks factor 50 toch nog lekker verbrand aan het strand bij Papagayo Beach. Maar oh zo heerlijk is het strand daar! 's Avonds nog een hapje wezen eten bij Zanzibar aan een tafeltje op het strand met honderden Nederlanders om je heen die daar massaal naar toe komen omdat het tegenwoordig the place to be is en genieten van de happy hour. Het lijkt de enige op dit eiland. Wij voelden ons weer een beetje hip en jeugdig en Luuk en Sem genoten van hun frietjes en frikadel.

Vanochtend nog even vroeg naar Willemstad geweest om toch nog even Otrabanda, het oudste gedeelte van de stad, te bekijken en nog wat souveniertjes op de kop te tikken. Hoewel Luuk heel goed mee liep, gutste het zweet van zijn gezicht en liep hij rood aan. In plaats van het bezoeken van Otrabanda op een terrasje geploft, want kilometers lopen konden we de kids echt niet aan doen.

En als heerlijke afsluiter nog even een hapje wezen eten bij Hemmingway met Daan en zijn ouders. Genoten van die drie mannetjes bij elkaar. Een hele leuke avond met z'n allen! Gelukkig zien we Daan zaterdag weer in Nederland bij Geef Down De Toekomst in Amsterdam. Lekker voetballen met z'n allen! En aan alles komt een einde, zoals ook aan deze geweldige reis. Een ervaring om nooit meer te vergeten en misschien wel de komende maanden elke dag aan te denken. Ons huis zal behangen worden met foto's van dolfijnen en een intens genietende Luuk, maar ook Sem.

We willen graag iedereen bedanken die zo heeft meegeleefd en talloze berichtjes heeft gemaild, geappt en vooral op Facebook heeft achter gelaten. Het heeft deze ervaring een extra dimensie gegeven! Elke ochtend werden we wakker met lieve woorden en ontroerende berichten. Die zullen we missen, want wat is dat lekker opstaan!

Zittend op de porch willen we ook Bert en Marlies heel erg bedanken voor het gebruik maken van hun geweldige appartement. Een huiselijke sfeer op een toplocatie. Wij hebben ons er enorm thuis gevoeld! En collega Erik die zijn schoonouders vertelde van onze actie.

Iedereen bedanken lijkt onmogelijk omdat er talloze mensen gesponsord hebben. Maar we willen graag toch een poging wagen. Allereerst Minke die de eerste actie op touw heeft gezet. Terwijl wij in Italië zaten had zij een hardloopmiddag georganiseerd. En toen natuurlijk buurman Dave die voor Luuk uit het niets de Nijmeegse 4-daagse heeft gelopen. Een enorm zware bepoeving die hij heeft doorgezet voor zijn buurjongetje. Een emotioneel en geweldig onthaal volgde. En buuf Kim die met mij avond in avond uit Potjes Geluk heeft gemaakt. En niet zonder succes, ze werden massaal verkocht en nog steeds weten de mensen buiten Den Bosch ons tegenwoordig te vonden. Buurtjes, jullie zijn geweldig! Daarop volgde Hans die zo enorm geraakt was door de acties van Luuk en door is gegaan tot we de laatste cent voor de therapie bij elkaar hadden. Hans heeft zich enorm in gezet en het was bijna een dagtaak geworden voor hem. Hans, je hebt een hart van Goud! Daaruit voortgekomen was een tientjesactie bij TC Maaspoort. De overweldigende actie dat Luuk de aftrap mocht nemen bij de wedstrijd FC Den Bosch - FC Emmen. De vriendjes en klasgenoten vormden de line-up. Daar hebben we met vrienden en familie mogen collecteren bij de uitgangen. Grandioos! Daarna hebben we Hans, Veronie en buurtjes bij ons thuis de collectebussen geleegd en bij het eindbedrag hadden we allemaal tranen in onze ogen! Hans heeft ook de flessenactie in Empel gestart. Op initiatief van buurmeisje Kaylee zijn we met vele buurkinderen, schoolgenootjes en ouders avonden achter elkaar lege flessen gaan ophalen in Empel. De flessen stonden vaak al klaar bij de deur. En ieder kind deed zijn verhaal over Luuk naar de dolfijnen aan deur, van jong tot iets ouder. Menig traantje heb ik wel weg gepinkt, wat was dat ontroerend om te zien! Wat hebben we toch geweldige buren! En natuurlijk Plus Supermarkt in Empel, waar de bus om statiegeldbonnetjes maanden mocht staan. Erg bedankt!
En natuurlijk de verrassing van de 55-plussers van tennisclub TC Maaspoort die tijdens het 55+-toernooi een bedrag aan Luuk hebben geschonken. Verrast werden we ook door Lex Hardink, Martin Joren en Jessica Joren die een benefietconcert hadden georganiseerd. Vele artiesten traden op en we hebben genoten van deze geweldige avond! Ook de Hondshaaien van BSO Haaienhonk hadden geld ingezameld door lekkernijen te verkopen. In de theaterzaal werden we verrast door Katy, andere leidsters en vele kinderen die ons overvielen met een mooie cheque. En dan de lieve acties van van schoolgenootjes van Luuk die zelf een actie hadden bedacht, zoals Indy met haar mountainbike race en Esmee die mooie kaarten maakte en zelf aan de deur ging verkopen. En vanuit Australië kregen we van tante Attie dolfijnen-broches opgestuurd die we mochten verkopen.
De media heeft uitgebreid aandacht geschonken in de regionale dagbladen en kranten. Fotograaf Henk van Esch zorgde voor mooie foto's. Natuurlijk heeft dit gezorgd dat de actie een enorme boost heeft gekregen.

We willen ook bedanken de mensen die ondanks dat ze niets wisten van dolfijntherapie, de moeite hebben genomen zich hierin te verdiepen, vragen hebben gesteld en overtuigd zijn geraakt van deze therapie. Dat is ons heel veel waard!

Verder willen we nog in het bijzonder bedanken onze lieve ouders die steeds achter ons hebben gestaan. Vrienden, familie en buren die zo wat aan elke actie hebben mee gedaan. En nogmaals alle mensen die gesponsord hebben. Zonder jullie allen was het nooit gelukt! We hebben gezien dat Luuk een grote stap in zijn ontwikkeling heeft gemaakt en ontzettend heeft genoten van de afgelopen weken. Wat willen ouders nu nog meer? Dankzij jullie!

Wie weet hebben we ooit de mogelijkheid om nog eens terug te keren. En mocht dat niet lukken, we kunnen jaren teren op deze unieke ervaring!

Kom gerust langs om de films en foto's te bekijken onder het genot van een borrel. Ze zijn te mooi om niet met jullie te delen!

Tot in Nederland!












zaterdag 22 juni 2013

Laatste therapiedag Geweldige afsluiting!

We zitten nog even op een roze wolk en hebben besloten daar de laatste dagen van onze reis op te blijven zitten. Wat was het geweldig!

Merel heeft van de laatste dag een feestje gemaakt met Luuk! En het was voor ons ook weer groot feest om alles van zo dichtbij te kunnen bekijken. Natuurlijk heeft Luuk nog wel even moeten werken binnen. Hij heeft daar ook een mooi schilderwerk gemaakt van Chabelita. Merel begon wel even te twijfelen, want Luuk had het nu ineens over Papito. Blijkbaar had Papito gisteren nogal indruk gemaakt op hem. Gelukkig vindt hij ze gewoon allebei heel lief. Het aan- en uitkleden kan Luuk na 2 weken helemaal zelf. Zelfs de gesp vast- en losmaken van de zwemband. Deze sluiting hebben we met de ergotherapeute de laatste maanden ook geoefend, maar het lukte Luuk steeds niet.
Luuk vond het weer geweldig in het water met Chabelita en al die meiden om hem heen. Hij vroeg de laatste dagen ook steeds meer zelf om bepaalde trucjes. Zo vroeg hij aan Merel om de surfplank. Wilde hij van Chabelita een kusje op beide wangen en dansen met iedereen. Duidelijk de favorieten van hem en zo knap dat hij dat zelf vraagt.

Merel vertelde dat Luuk de tweede week nog rustiger was met Chabelita. Hij ligt ook heerlijk te dobberen met haar, dan weer zijn voetjes tegen haar mond, dan lekker vasthouden en maar blijven aaien. Lief om te zien!

Maar goed, het moment was dan toch daar dat Luuk afscheid moest nemen van zijn dolfijn. En dat gebeurde met groot spektakel, nog 1 keer dansen met z'n allen, nog 1 dikke knuffel en nog 10 kusjes. En als afsluiting nog de mooie grote sprongen die een dolfijn kan maken. Iedereen doet dan zijn armen in de lucht en Chablita laat haar hoogste sprong zien. En Luuk roept dan het hardste mee!

Tijdens het eindgesprek vertelde Merel hoe geweldig ze het vond om met Luuk te werken. Hij is zo'n grote lieverd en heeft laten zien dat hij een hele goede concentratie en werkhouding heeft. Hij heeft veel geleerd en vele stapjes gemaakt en dat kon omdat Luuk het zo goed oppakte. Meestal laten kinderen als ze thuis zijn zien dat ze stapjes gaan maken, Luuk doet het hier al. Ze stond ook te kijken van de verbetering in spraak. Luuk vraagt heel goed zelf om iets in een zinnetje, soms met wat hulp. Zijn uitspraak is duidelijker. Zijn zelfvertrouwen is vergroot, hij durft het nu veel beter. Hij zoekt veel meer oogcontact. Ze hadden samen een grote klik en daarmee hebben ze samen iets moois kunnen bereiken. Ze vertelde dat het voor sommige kinderen goed zou zijn als de therapie nog langer zou duren. Omdat Luuk zo leergierig is, zou je hem zo nog meer kunnen leren. Voor ons zegt het dat we nu hebben gezien dat er wel degelijk veel mogelijkheden zijn voor Luuk. We hadden niet gedacht dat hij op zoveel gebieden stapjes zou maken. In Nederland horen we toch wel vaak dat iets niet mogelijk is voor Luuk, dat men twijfelt. Dat we niet te veel moeten willen. Dan is het moeilijk vast te houden in iets waarin je eigenlijk zelf wel gelooft. Het is geen wonder wat hier gebeurt. Het is de kennis van de therapeuten, de manier waarop ze Luuk in korte tijd weten te doorgronden en met hem communiceren. Het is niet zoeken naar moeilijke oplossingen, maar simpele handvaten toereiken. En als beloning natuurlijk het zwemmen en spelen Chabelita. Met dat totaalplaatje krijg je een enorme boost! We hebben het nu met eigen ogen kunnen zien. En nu kan ik echt zeggen dat ik dit nooit had willen en moeten missen. Ik gun het Luuk zo erg dat hij met al deze stapjes een grote stap in zij ontwikkeling heeft gemaakt. Want wat is dat fijn voor hem!

En dan Sem! Ik zei net dat het een boost is voor Luuk, maar zeker ook voor Sem! Was hij 2 weken geleden nog wat onzeker en worstelde hij met alle aandacht die vaak naar Luuk gaat, nu is hij een mannetje met meer zelfvertrouwen. Hij heeft zelf het broertjesprogramma gedaan met begeleiders die hij helemaal niet kende. Dat heeft hem zo goed gedaan. Elke dag kwam hij rennend op ons af om te vertellen hoe leuk hij het vond. Hij heeft wat angsten moeten overwinnen. En vandaag durfde hij dan ook eindelijk op de foto met de zeeleeuw! Voor mij staat dit symbolisch voor het zelfvertrouwen wat hij deze week heeft gekregen!



Sem en Luuk kregen beide een mooie foto mee als aandenken van deze 2 weken. Daarbij de dvd met foto's en filmpjes van Luuk en Chabelita, maar ook van de family-swim. We hebben ze nog niet kunnen bekijken, maar kunnen niet wachten natuurlijk.

Omdat afscheid nemen soms best lastig is, zijn we 100 meter verder gaan lunchen bij Hemmingway.
Gezellig Caribisch tentje aan zee met uitzicht op Sea Aquarium. De leguanen lopen daar langs je voeten. En ze eten ook frietjes. Mooi om te zien. Totdat een leguaan, van kop tot staart een centimer of 75..., ineens bij Sem bijna op schoot klom. Hij schrok zich helemaal kapot en wij ook. Hij wilde nog een frietje van Sem, maar vroeg het op een niet heel subtiele manier.

Daarna nog lekker gezwommen in de zee. Tot Luuk ineens zegt tegen Leon 'papa, plassen op wc'. Huh?!! Leon is natuurlijk meteen met Luuk naar de wc gegaan en inderdaad als klap op de vuurpijl een grote plas van Luuk. Wauw! Bizar en echt geweldig!

En nu zit ik op de porch... We kijken terug op een geweldige, indrukwekkende, mooie en ook ontroerende tijd. Wat ben ik ontzettend trots op die mannen van mij! Soms wat confrontaties, wat
intensief was. Maar dat is niet erg, het zet je met beide benen op de grond. En zo zie je des te beter wat voor geweldig mannetje Luuk is!

"Ik geniet van luuk. Van wat hij bij mensen losmaakt. Dat hij bij zijn klasgenootje Lola gaat  spelen en ik van haar moeder hoor dat Lola hem zo leuk vindt en zij zoveel plezier hebben samen. Dat Luuk lief is en er geen kwaad in zit en dat hij perfect aanvoelt als een ander even wat minder in zijn vel zit. Meer dan een ander. Dat hij mensen te alle tijden opvrolijkt. Dat hij altijd diegene op een verjaardag eruit weet te halen waarbij ook net die aandacht even op het juiste moment komt. Dat hij Leon en mij  tegen elkaar drukt op het moment dat wij lopen te racen en rennen. Dat hij mensen weet te ontroeren en uitnodigt om met mij en elkaar te praten. Dat hij na jaren eindelijk "Sem" met de "s"  kan uitspreken en Sem hem daarna een dikke knuffel geeft. Dat hij wel 10 keer per dag mijn krullen bekijkt en zegt "mooi". Dat hij mij wel 100 natte knuffels geeft en zegt "ahhhh, wieffie!! (lieffie)". Dat hij het beste in mensen naar boven haalt. Dat hij geniet van de kleine dingen in het leven. Dat hij mijn kind is en zoveel moois brengt! Ik geniet elk moment van de dag van Luuk!"


Wij blijven nog even zitten op de roze wolk. Nog genieten van onze laatse dagen op Curaçao. Over een paar dagen schrijf ik het laatste blog van deze reis.

Leuk weekend en geniet vooral van elkaar ;-)!
















vrijdag 21 juni 2013

Therapiedag 9 Chabelita geen zin, Papito en Luuk wel!

Luuk had er weer veel zin in vandaag! Merel had binnen een parcours gemaakt van kussens en kruiptenten. Luuk moest na elk obstakel aan iemand vragen 'Mag ik een kaart?' om zo kaarten te verzamelen. Merel hielp met de vingers. Luuk moest ook oogcontact maken met diegene aan wie Luuk het moest vragen. Dus eerst op de vingers de zin maken om te oefenen en daarna de vraag stellen en aankijken. Even lastig, want de vingers zijn een goed hulpmiddel. Zo moest hij 4 kaarten verzamelen en steeds ging het beter!

Daarna op naar het dock. Ze moesten even wachten tot iedereen compleet was. Luuk wilde naar het dock. Merel zei dat ze moesten wachten op de dolfijntrainster, want zij bepaalt wanneer ze ernaar toe gaan. Merel zei dat hij dan een dominante stem nodig heeft, 'zo gaan we het doen'. Geef Luuk geen keuze. Anders dan normaal waren de dolfijnen nu al aan het zwemmen. Normaal moeten ze geroepen worden. Toen iedereen zo ver was, waren de dolfijnen verdwenen. Ze hebben als eerste maar een oefening gedaan met de pilatesrol op het dock. Luuk ging er keurig op liggen. Leek het wel fijn te vinden. Op deze manier "stretch" je de schouders naar achteren. Luuk loopt normaal met zijn schouders naar voren. Zo zoeken zijn schouders daarna het middelpunt wat zorgt voor een mooie rechte houding. Wel om de dag 5 minuten doen. Omdat Luuk het zo goed toe liet, gaan we in Nederland even op zoek naar zo'n rol.

20 Minuten later was er van Chabelita nog steeds niets te bekennen. Er was al 1 dolfijn op komen dagen, maar de rest had geen zin blijkbaar. Merel besloot met Luuk naar een ander dock te gaan, dichterbij zee. Papito had namelijk wel zin. Bij Papito hoort ook weer een andere dolfijntrainster. We waren heel benieuwd hoe Luuk zou omgaan met deze verandering, een andere ruimte en andere trainster. Maar Luuk vond het geen probleem. Hij ging meteen met Papito het water aan en aaide hem alsof hij hem al vaker gezien had. Merel vond het weer heel knap dat hij zo goed met deze verandering is omgegaan. Op zich kan Luuk dat ook wel heel goed. Hij past zich redelijk snel aan. Maar aan de andere kant heeft hij wel structuur nodig, wellicht meer dan wij dachten. Ook moet het duidelijk zijn voor hem. Wij praten altijd standaard 5 minuten vooruit om Luuk te vertellen wat er gaat gebeuren, bv over 5 minuten gaan we naar bed. Dat werkt goed bij Luuk en bij Sem.

Vanmiddag hadden we een zwembad-middagje gepland. Maar Luuk wilde eerste per se picknicken. We wilden het eigenlijk een middagje skippen, maar Luuk stond erop. De drie dingen op 1 bord gelegd en aan tafel alles op gegeten. Daarna liet de zon ons in de steek en had de leguaan ook nog eens in het zwembad gepoept. Dus change of plans en lekker rond het appartement gehangen. Ook heel fijn. Luuk en Sem hebben hun eigen minidisco gecreëerd door op de Ipad heel hard muziek te draaien van Jetti Paletti tot Blurred Lines van Pharell Williams. Heel gezellig!

Het valt ons echt op dat Luuk beter communiceert. Grotere woordenschat en duidelijkere woorden. Hij vormt ook meer zinnen. Het zal nog wel zo zijn dat het vooral ons op valt. Tijdens het laatste evaluatiegesprek bleken hierin ook grote verschillen. Daar maakt hij slechts 2-woordzinnen, terwijl wij vaak 5-woordzinnen horen. Ook weten wij natuurlijk als de beste wat Luuk zou willen vertellen. Ik heb wel eens gelezen dat de ontwikkeling op school een half jaar achter loopt ten opzichte van thuis.

Door Merel is ook verteld dat hij in Nederland even tegendraads kan zijn. Hij mist dan de structuur van deze therapie en moet daar even wennen. En kan hij weer even terug schieten in zijn oude bestaan. Dan zie je als ouders even niet verbetering die we hier wel zien. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Belangrijk voor ons is om alles wat we geleerd en gezien hebben toe te passen. Voordeel is dat we nu tijdens de therapie hier ook al actief mee bezig zijn. We krijgen alles op papier mee en natuurlijk kunnen we alles teruglezen in dit blog. Dus dat gaan we voor de volle 100% ook doen!

Morgen de laatste therapiedag...







donderdag 20 juni 2013

Therapiedag 8 Heerlijke dag!

Wat een heerlijke dag vandaag! We zijn geëindigd op het strand Playa PortoMari. Met z'n viertjes wezen snorkelen en zwemmen. De onweer en regen zaten in de lucht, maar op dit strandje scheen de zon overtuigend. Na het zonnen, heerlijk aan een Amstel Bright in het strandtentje, terwijl de kids  met een ijsje spelen voor een decor met wuivende palmbomen en de ondergaande zon in zee. Daarna met onze zandlijven in de auto om van de Westpunt terug te rijden richting Willemstad. Een fantastische route. Voor mij het ultieme vakantiegevoel om de dag zo af te sluiten!



De dag is ook goed begonnen. Luuk liep zonder problemen mee naar het Therapy Centre en werd weer enthousiast onthaald door de therapeuten. Luuk neemt zijn tas dan mee, neemt uitgebreid afscheid van ons en gaat naar zijn kamertje om wat oefeningen te doen. Merel vraagt dan altijd aan ons hoe het gegaan is. Zo schoot me te binnen dat ik gisteren helemaal vergeten ben te schrijven dat Luuk weer een plasje op de wc had gedaan! Hij wordt nu 4 keer per dag op de wc gezet. Zonder problemen, hij blijft heel goed zitten, doet zijn best en als hij klaar is, tellen we nog rustig tot 10. Niet Luuk zijn tempo volgen met tellen, maar door te tellen Luuk nog even de kans geven om toch nog te plassen. Morgen zullen we even overleggen hoe we het kunnen opbouwen. Luuk moet er niet weer afkeer van krijgen, van het wc-gebeuren. En nu gaat het juist goed!

Het eten is verplaatst van de picknickhoek naar de tafel. Gisteren hebben we het ook thuis geoefend aan tafel. Met 3 bakjes. Nu had Merel een groot bord gepakt, daarop de 3 verschillende soorten eten gelegd. Ruim uit elkaar. En advies is niet te grote porties, meer kan later altijd nog. Luuk mag kiezen met welke hij beginnen. Als die 2 op zijn, dan mag hij zijn beloning wat ook op het bord ligt. Weer alles op! Merel laat hem ook nog kiezen uit 2 verschillende kleuren vorkjes. Om hem zo de leiding te geven.

Op het dock ging het ook weer super! Een hele goede concentratie. Hij werd alleen even afgeleid door een pelikaan, die op 1 meter afstand mee zat te kijken. Die hoorde daar toch niet, vond Luuk. Nadat de pelikaan weg gelokt was, had hij meteen zijn concentratie weer te pakken. Merel blijft dat knap vinden.
Ze deden een spelletje waarbij Luuk verschillende plaatjes moest matchen. Merel had de keuze te groot gemaakt en Luuk begreep de vraagstelling niet. Meteen had ze 'de rommel' weg gehaald en het zo overzichtelijker gemaakt. Luuk begreep het meteen en heeft alles foutloos gemaakt. We moeten het dus overzichtelijk houden zodat de vraagstelling in eerste instantie door Luuk begrepen wordt. Daarna kun je weer uitbreiden.

Merel vertelde dat Luuk ontzettend lief is voor Chabelita en de therapeuten. Hij blijft Chabelita maar aaien en voelt zich helemaal op zijn gemak en relaxed bij haar. Na de eerste sessie op het dock, had Luuk het koud en gaf aan niet meer het water in te willen. Zonder heel veel gesputter, ging hij weer het water in. Merel heeft Luuk op een gegeven gevraagd of hij in het water wilde blijven of er uit wilde. Hij zei 'ik wil er uit'. Merel heeft dat meteen gedaan omdat Luuk toch het water mee in ging, ondanks dat hij niet wilde en hij het rustig aan Merel vertelde.

Rustig blijven, consequent zijn, niet in gaan op negatief gedrag, en positief benaderen (dus niet zeggen 'nee, dat is niet goed') zijn dingen die heel goed werken bij Luuk. Zo blijkt hier. Wellicht bij elk kind... Ook moeten we Luuk niet vragen of Luuk mee wil naar de wc, maar zeggen 'kom we gaan naar de wc'. Zo laat je hem niet kiezen.

Sem mocht mee met de dolfijntrainer. Onwijs leuk en stoer natuurlijk. De dolfijntrainer heeft alles verteld over de dolfijn, ze zijn in de keuken geweest waar alle visjes die ze eten liggen, en ze hebben de dolfijnen van heel dichtbij kunnen bekijken.

Na de therapie zijn we weer richting Westpunt gereden. De weg er naar toe is al genieten. We zijn gestopt bij Shete Boka Nationale Park. Naast de grootste national park van Curacao, Christoffelpark, grenst Shete Boka ('vertaald: zeven inhammen of baaien') dat is opgericht in 1994, en ongeveer ca. 200 hectare groot is. De kustlijn is meer dan 10 km lang en heeft diverse baaien en inhammen waar diverse soorten schildpadden hun eieren leggen. We hebben gekozen voor Boka Wandomi waar de Natural Bridge zich bevindt. Deze brug is een waar kunstwerk door de natuur uit de rotsen gebeeldhouwd. De golven zijn er enorm en de route ernaar toe gaat langs blokken lavasteen. Ook zijn me naar Boka Pistol geweest. Deze geiserachtige spuit wordt omhoog gespoten door de golven die in de sterke vernauwing van de rots terecht komen. Dit zorgt voor sensationele fotomomenten. En geeft een knal als een... Juist ja, pistool. Sem vond het op het knalletje lijken op zijn cowboy pistooltje van carnaval.

En dat brengt ons weer terug bij het strand van Playa PortoMari! Een geweldige dag dus. Morgen op zoek naar een nieuw geheugenkaartje, want na 980 foto's is die vol...











woensdag 19 juni 2013

Therapiedag 7 Gedrag en mondmotoriek

Therapiedag 7 begint wederom relaxed zoals een vakantiedag behoort te zijn. De dag begint ook met een beetje regen. Tot nu toe is die alleen 's nachts gevallen of enkele druppels overdag. Maar dit mogen we een bui noemen. Het gekke is dat het dan nog steeds stikheet is. Het klimaat in Curaçao doet je rustig aan doen. Voor de toeristen in ieder geval. De mensen die hier wonen, lopen in een lange broek en doen 's avonds een vestje aan. Wij lopen dan nog steeds in een kort broekje en hemdje. Het is 's nachts nog steeds 28 graden. Lang leve de airco! En het waait altijd, windkracht 4 of 5. Je kunt ook niks leuks met je haren doen, 1 stap buiten de deur en je kapsel is weer ontploft. Bij Luuk en Sem blijft de gel 5 minuten zitten.

Het lopen naar het Therapy Centre ging weer goed. Slecht 1 keer duidelijk gezegd dat we in 1 x doorlopen naar Merel. Merel zei dat het wel beter is om toch een duidelijke afspraak te maken voor dat je gaat lopen. Als Luuk niet meer zou willen en je moet dan nog de afspraak gaan maken, dan werkt het vaak niet meer.

Sem mocht vandaag mee naar binnen om oefeningen en spelletjes samen met Luuk te doen. Ze deden een blaasspelletje met rietjes en een balletje. Goed voor de mondmotoriek. Luuk had gewonnen, op het nippertje. Sem vond het niet heel erg. Thuis is dat wel anders, want als er 1 fanatiek is, is Sem het wel! Haha!
Het viel ze op dat de spraak van Sem nog niet zo goed is. We vertelden dat hij sinds een half jaar logopedie heeft en hij moeite heeft met bepaalde klanken als de 's' . We hebben destijds ook een goede keuze gemaakt met de naam 'Sem'... Veel klanken klinken ook erg nassaal. Ze vroegen of we al een keer bij de KNO-arts zijn geweest. Dat hebben we inderdaad een jaar geleden gedaan om het KNO-gebied te laten checken op bijvoorbeeld een open verhemelte of te grote amandelen. Alles zag er goed uit. Lisette, therapeute en logopediste, denkt dat Sem zijn huig niet goed gebruikt. Die zou niet altijd goed sluiten, daardoor gaat er lucht door de neus gaat en klinkt het dus heel anders. Advies is om onder andere blaas- en zuigspelletjes te gaan doen. Kunnen we dus mooi met Luuk en Sem oefenen. Tevens schrijft Lisette nog wat spelletjes op en dingen om de spraak bij Sem te oefenen. We zullen met Tamara, de logopediste van Sem in Nederland, nog eens kijken hoe we thuis nog wat actiever de spraak kunnen verbeteren.

Met Luuk ging het weer heel goed op het dock. Hij geniet enorm van het zwemmen met Chabelita. Dat wordt over een paar dagen afkicken voor hem en voor ons. Maar gelukkig hebben we de foto's nog, zullen we maar zeggen ;-). Luuk gebruikt 'ja' en 'nee' nog door elkaar. Ze gebruiken als ondersteuning een rode kaart met 'nee' en een groene kaart met 'ja'. Dan wijst Luuk wel de juiste kaart aan. Op deze manier kun je met alle spelletjes een stapje verder gaan, want ja en nee is toch wel een basisbegrip.

We hebben ook nog wat tips gekregen uit een workshop 'gedrag'. Luuk kan nogal eens zeuren als hij zijn zin niet krijgt of als hij even geen raad weet met zichzelf. 'Negeren' is de oplossing. Niet op antwoorden en door gaan met je gesprek, geen aandacht aangeven. Lastig! Gisteren bij Hemmingway ging het even niet hoe Luuk het wilde en begon weer te jammeren. We hebben daar inderdaad niet op gereageerd en het zeuren was zo over. Kunnen we meteen goed toepassen bij Sem.

Mensen hebben ook de neiging om heel hard te praten tegen Luuk. Nou zijn zijn oren niet optimaal, maar doof is hij zeker niet. Vaak zeggen mensen ook 2 keer hetzelfde tegen Luuk. Gewoon dezelfde zin wordt herhaald. Dat wordt schijnbaar vaker gedaan tegen een kind met een handicap. De vraag werd gesteld 'of je kind soms doof is'. Niet dus en alles 1 x zeggen is meer dan genoeg. Geef Luuk even de tijd om te antwoorden. Dat duurt soms gewoon wat langer.

Na de therapie zijn we nog even Parke Tropikal Zoo Curaçao geweest, de dierentuin van Curaçao. De kinderen vonden het geweldig om een paar apen, pauwen en de dieren van de kinderboerderij te zien.
Wij zagen vooral dat veel kooien en hokken leeg  waren. En de panter die ze ook hadden in een veel te klein kooi rond liep. Daarbij was het heel erg heet en stond er geen zuchtje wind. Dat zorgde ervoor dat Luuk niet meer naar de auto wilde lopen en even later ook niet de auto in wilde. De hitte-explosie was ondertussen bij ons allemaal toegeslagen en dan is het niet fijn als je in de brandende zon een afspraak met Luuk moet gaan maken die overigens niet werkte. Dus de flink tegensputterende Luuk met moeite in de auto gekregen. Pffff...

En 's avonds eindelijk oude schoolvriendin Manon Nijssen weer gezien! Manon woont hier nu al 7 jaar voordat ze  de backpackend een groot deel van Amerika heeft gezien. Via Facebook nog steeds contact met haar. Uren geluisterd naar haar de verhalen van haar backpack-avonturen en het leven in Curaçao. Geweldig om te horen en het was zo 2 uur 's nachts. Aankomende week gaan we nog even een hapje eten met z'n allen en gaan we nog kijken waar Manon woont.

Sem mag morgen een ochtend mee met de dolfijntrainster. En dat is natuurlijk te gek!






dinsdag 18 juni 2013

Therapiedag 6, complimentendag!

Het vaste ritueel in de ochtend, kids om kwart voor 7 wakker. Luuk al gauw achter de Ipad, de broodjes worden om 8 uur gehaald bij de Appie. Wasje draaien, spelletje doen met Sem en om 10 uur weer naar het Therapy Centre.

Luuk had er erg veel zin in! Kon eigenlijk niet wachten na het weekend en liep weer in 1 keer mee naar het Therapy Centre. Geen duidelijke afspraak, gewoon een keer gezegd dat we in 1 keer doorlopen naar Merel. Geen consequenties en geen beloningen, want hij ging al. Enthousiast onthaald door Merel, Lisette en Katharina en Sem mee met Gabrielle om een speurtocht te doen. Wij hebben nog een rondje gelopen in het Sea Aquarium en even naar de dolfijnenshow gekeken. Blijft fantastisch om te zien!

Luuk was ook erg blij om Chabelita te zien. Op het dock gaat de dolfijntrainster Chabelita eerst roepen met een fluitje. Luuk wacht dan geduldig af met zijn voetjes in het water. Keurig roept hij 'Chabelita!' en als ze dan komt, krijgt ze luid applaus van iedereen op het dock. Chabelita zwaait enthousiast met haar vinnen (heet dat zo?) Geweldig om naar te kijken!

Naast Luuk zit Luka op dock 2, een autistische jongen van een jaar of 9. Luka heeft hier al mooie stappen gemaakt. Maar wat hij erg moeilijk vindt, is wachten en verandering. Paul, de therapeut van Luka had bedacht om daar maar eens te wachten op het dock tot Bonnie, zijn dolfijn kwam. Een kwartier. Ze zaten daar met z'n drieën met de armen over elkaar te wachten. Enorm moeilijk, maar Luka deed het heel goed. Stipt na een kwartier was daar dan eindelijk Bonnie. De beloning was meteen het wachten waard, want de blijdschap op het gezicht van Luka was groot! Mooie vorm van therapie!
Ook is er een meisje van jaar of 18 uit Amerika met de spierziekte ALS. Ze zit in een rolstoel. Wij spreken de ouders geregeld en de therapie is niet bedoeld om vooruitgang te boeken, maar om het enigszins stabiel te houden en vooral om het meisje enorm te laten genieten. En dat doet ze! En de ouders en familie genieten mee. Bijzonder en zeker als je weet dat haar zus afgelopen jaar aan ALS is overleden. Er is ook een gehandicapt jongetje met, ik denk, spasme. Hij reageert nauwelijks en de bewegingen gaan ook moeizaam. Hij is een jaar of 5. In het water heeft hij een zwemvest aan met allemaal banden om hem stabiel te houden. Na het zwemmen met de dolfijn, gaat de therapeute oefeningen doen met zijn armen en benen. Heel bijzonder om te zien. En zo zie je ook dat therapie heel divers is.

Chabelita was vandaag een beetje afgeleid. Chabelita is verliefd op Papito en die was op zoek naar haar. De banden van de dolfijnen zijn nauw, zoals Bonnie de moeder van Chabelita die naast haar bezig is. Die zoeken elkaar tijdens de therapie natuurlijk ook op. Zo is de natuur!

Daarentegen was Luuk uiterst geconcentreerd en had een hele goede werkhouding. Merel heeft het verschillende keren tegen ons gezegd. En dat voor de maandag. Niks opnieuw opstarten en wennen, voor Luuk was het gewoon therapiedag 6. Heel fijn om te horen!
Binnen hadden ze weer het eten geoefend. Dit keer een banaan, doperwtjes en worteltjes, en een krentenbol. Alles op, geen enkel probleem. Ook het spelletje ging goed. Wij hoorden vandaag dat ze al een paar keer het 'gewichtvest' hebben uitgeprobeerd. Een enorm zwaar ding, voelden we vandaag. Volgens mij gebruiken ze die ook het in het speciaal onderwijs. Ik moet even op internet gaan zoeken naar dat ding. Want het werkt heel goed bij Luuk. Wordt Luuk tijdens een spelletje wat wiebelig en dreigt hij zijn concentratie te verliezen, doen ze dat vast aan. Dat zorgt dat hij zijn concentratie meteen weer terug heeft. Op school kan dat gebruikt worden voor een werkje.

Aan- en uitkleden doet Luuk tegenwoordig zelf. En dat deed hij voorheen niet... Tot de schoenen aan toe. Het is natuurlijk tropisch warm hier wat zorgt voor een klam lijf bij Luuk. Hij heeft dan enkel een klein zetje nodig bij zijn shirt wat vastplakt aan zijn lijf. Op de wc zitten gaat nu ook prima. Vaak gaan plas, wel wat druppeltjes en dat laatste wordt natuurlijk enthousiast aangemoedigd. Maar hij doet zijn uiterste best! We hebben nog een tip gekregen voor het poepzindelijk worden. Als je geen interesse hebt in dit verhaal, skip het maar eventjes ;-). Zodra Luuk heeft gepoept in zijn luier, moeten we hem toch op de wc zetten. En bij voorkeur zijn 'drap' door de wc spoelen, zodat Luuk dat ook ziet. Daar hoort de poep. Ik heb met Leon afgesproken dat hij dat gaat doen ;-).

Spelletje op het dock ging top. Een Duits spelletje over een muis in het ziekenhuis, in de dierentuin etc. De bedoeling is dat je verschillende afbeeldingen zoals dokterstas bij bijvoorbeeld het ziekenhuis legt. 9 onderwerpen met verschillende plaatjes, allemaal ineens goed. De blokjes voor de woorden  gaan super. Het is natuurlijk niet dat wij de blokjes of steentjes aan Luuk geven en zeggen 'vertel maar, jongen!' We gebruiken het nu om Luuk te ondersteunen als hij 1 zin duidelijk wil maken waarvan wij denken dat hij dat wil zeggen. Nogmaals een uitkomst!

Merel zei dat Luuk dankzij zijn werkhouding en concentratie zeer leerbaar is en dat maakt ons natuurlijk trotse ouders. Ook was hij ontzettend lief voor Chabelita en de therapeuten. Wat me opvalt hier is dat de therapeuten rustig blijven. Iets wat heel goed werkt bij Luuk. Uiterst consequent zijn. Altijd vragen om oogcontact en vooral 1 op 1 situaties creëren. Wil je dat Luuk iets doet, ga er vooral niet met zijn drieën doorheen tetteren, maar maak 1 op 1 contact met Luuk en maak dan bijvoorbeeld de afspraak. En dan luistert hij veel beter! En rustig blijven, niet overdreven kinderlijk. Luuk begrijpt veel meer dan de meeste denken. Gewoon rustig vertellen wat er gaat gebeuren of wat je wil weten.

Na een zwemmiddagje, stond er in de namiddag nog een boottocht georganiseerd door het CDTC op het programma. Naar het Spaanse Water maar nu met een grote boot, de Pelikan Express. Luuk wilde naar links naar de dolfijnen, de boot staat rechts. Niet mee te krijgen. Totdat de vader en het meisje met ALS Luuk kwamen halen. Laatst al een keer gebeurd toen Luuk niet wilde lopen. Luuk mag dan de rolstoel duwen. Luuk geniet en het meisje ook! En zie, een kleine afwisseling werkt. Al moeten we thuis andere middelen toepassen ;-).
En toen was daar Daan. Daan is een downer van 13 jaar. Een geweldige gozer, hij lijkt wel de oudere broer van Luuk.We hebben ze al een paar keer ontmoet en vanmiddag al wat mee gedronken. Eigenlijk zouden ze niet mee gaan tot grote teleurstelling van Luuk en Sem. Luuk en Sem vinden Daan geweldig, net of ze elkaar al jaren kennen. De interactie tussen Daan en Luuk, en Sem trouwens ook, is geweldig mooi om te zien! Daan is grappig en praat goed. Samen hadden ze de grootste lol. Maar Daan is ook heel zorgzaam, slaat vaak een arm om Luuk heen. En met z'n drieën knuffelen ze wat af!

Na het boottripje nog even geborreld bij Hemmingway (ligt naast Mambo Beach waar veel BN'ers komen, maar zeker zo mooi) met Daan en zijn ouders. Gezellig gekletst en heel interessant om te horen hoe een jongen van 13 van down het nu doet. Veel herkenningspunten in de opvoeding, een fijn gesprek!

Zo, en ik dacht dat ik niet zo veel te vertellen had vandaag ;-)!

















maandag 17 juni 2013

Weekend: zwemmen, varen en relaxen!

We hebben een heerlijk weekend achter rug, waarin vooral alles mag en niks moet! Lekker laten mee varen met de Curacaose mentaliteit en het is dé manier om helemaal relaxed te worden. Het trekt me enorm aan in dit land. Geen haast, alles op het gemakje en genieten van de alledaagse dingen. Een beetje hoe Luuk in het leven staat. Alleen hier hebben we alle tijd van de wereld om daarin mee te gaan. Thuis is het vaak anders. Luuk is nu ook helemaal in zijn element! Zaterdag gaf Luuk aan en echt moe te zijn en hij wilde echt even achter de IPad muziek luisteren en You-tube filmpjes kijken. Aangezien het zwembad op steenworp afstand is van het appartement, zijn we met Sem lekker wezen zwemmen en afwisselend even bij Luuk gezeten. Zo'n rustdagje heeft Luuk ook echt af en toe nodig. En hier met alle inspanningen, natuurlijk ook. Gelukkig hebben we een geweldig appartement en is het absoluut geen straf om lekker buiten een boek te lezen en te luisteren naar het ruisen van de zee.

Zaterdagavond zijn we na het eten nog even naar Zanzibar gegaan. Op loopafstand van ons appartement en volgens mij the place to be voor de toeristen en voor vooral Nederlanders die al jaren in Curaçao wonen. Het was enorm druk, de happy Hour hadden de bargangers net achter hun kiezen en het bandje speelde opzwepende salsamuziek. Prima sfeertje. We zijn op een paar strandbedjes gaan zitten heerlijk genoten van een Amstel Bright. Hoe anders als op de camping waar de kids tot na tienen nog actief aan het dansen zijn bij de minidisco. Hier zijn ze om half 9 echt klaar met de dag.

Zondag was het natuurlijk vaderdag! Sem had flink geknutseld bij het CDTC en onder andere een mooie grote houten dolfijn geschilderd. Meteen een mooi aandenken aan Curaçao. Luuk had ik met moeite een tekening kunnen laten maken. Kleuren is niet zijn hobby en tegenwoordig pushen we hem ook maar niet meer. Luuk begrijpt nog niet helemaal wat vaderdag inhoudt en vroeg na de kadootjes om 8 uur al om taart. Het lukte ons niet om uit te leggen dat papa niet jarig is, maar dit gewoon een dag is omdat papa een hele lieve papa is. Of hij maakte 'misbruik' van de situatie. Dat kan natuurlijk ook ;-)!

Aangezien het altijd vaderdag is op onze vakantie, huren we elk jaar een bootje. Traditie geworden. Vlakbij ons park ligt het Spaanse Water. Een prachtig, beschermde en veilige lagune aan de zuid-oost kust met een uitgang naar de Caribische Zee. Aan de noordzijde zijn er vele baaien en kleine eilandjes met mangrove begroeiing en koraalriffen waar je langs kan zeilen of varen. Hier wonen pelikanen, fregatvogels en vele andere soorten vogels. Er is veel vis en regelmatig zie je een zeeschildpad zwemmen. Er zijn indrukwekkende uitzichten op de Tafelberg, Seru Boca en Kabrietenberg. Bij Pro Sail Curaçao kun zeilboten, kajakken of een sloep huren met de geweldige namen Pietertje Leentje of de Cornelia. Wij namen de Dushi wat betekent 'schatje'. Heerlijk gevaren over het water. Hier zie je enorm grote villa's zoals je ze niet vaak tegenkomt. Met een eigen privé-strand en een groot jacht voor de deur. Het lijkt erop of iedereen vecht om een stukje grond, want ze zijn dicht op elkaar gebouwd. Het contrast is groot, grote villa's worden afgewisseld met huizen die al jaren niet afgebouwd lijken te zijn. Maar ook zie je hier de oudere, veel kleinere huizen van de locals. 
Een mooi boottochtje!

Luuk was nog steeds aan het zeuren om taart. Uiteindelijk maar een stuk taart gehaald bij de Albert Heijn XL, Zeelandia. Thuisgekomen was hij moe en wilde zelfs niet mee zwemmen, toch heeft Leon besloten te gaan picknicken met Luuk. Een paar kussens op de veranda gelegd en worteltjes en appel in de bakjes gedaan. En als beloning een stuk taart. Luuk leefde helemaal op. Het picknicken is een uitkomst. Hij mocht weer kiezen en koos als eerst de appel, alles opgegeten. Daarna de worteltjes, iets wat hij pertinent niet eet. Weer veel gegeten. Leon vroeg een hapje, maar dat mocht echt niet, 'alles van mij' zei hij. Daarna natuurlijk het stuk taart. En zelfs daarna nog de worteltjes die overgebleven waren! Hoe kan het toch?!

We gebruiken de steentjes regelmatig voor de zinnen te maken. Dat gaat goed. Hebben we geen steentjes dan gebruikt hij automatisch zijn vingers als we vragen om de zin duidelijk te zeggen. Een uitkomst! 

Zo beginnen we aan therapie deel 6. Luuk heeft er zin en wij kijken er ook weer erg naar uit om Luuk met Chabelita in het water te zien! 





Wat is dolfijntherapie?

Dolfijn ondersteunde therapie is een bijzondere therapie voor bijzondere kinderen/jongeren met beperkingen en speciale behoeftes. Er wordt een intensieve, op maat gemaakte, therapie aangeboden. Hierbij wordt gebruik gemaakt van verschillende therapievormen, gecombineerd met de interactie met een dolfijn. De dolfijn is de motivator en de beloning voor het gewenste gedrag (lichamelijk, mentaal en emotioneel).Dolfijn ondersteunde therapie is een integrale, multidisciplinaire behandelmethode, waarin gekwalificeerde therapeuten samenwerken met speciaal voor de therapie getrainde dolfijnen. Uitgebreid onderzoek heeft aangetoond dat dolfijnen kinderen stimuleren om zich verder te ontwikkelen en dat kinderen tot vier keer zo snel leren wanneer ze therapie volgen die gecombineerd wordt met interactie met dolfijnen.

Wat het is: een uniek, door dolfijnen ondersteund programma
CDTC biedt een twee weken durend programma op maat waarin de interactie met dolfijnen een hoofdrol speelt. Het is ontworpen voor de behandeling van patiënten van 3jaar en ouder met handicaps als autisme en hersenverlamming, en ook voor mensen met psychologische aandoeningen als depressie en posttraumatisch stresssyndroom. (Zie lijst van diagnoses.) Het programma is in handen van bevoegde en toegewijde therapeuten. Het complementeert en ondersteunt de traditionele therapie die patiënten thuis krijgen. Indien de patiënt een kind is, worden diens ouders, broertjes en zusjes nauw betrokken bij de behandeling. Het programma wordt geboden in vier talen: Nederlands, Engels, Duits en Spaans.

Wat er bereikt wordt: een positief verschil
Er is een hoge mate van succes. Onze patiënten vertonen opvallende vooruitgang in:
• fijne en grove motorische vaardigheden
• spraak en taalbeheersing
• cognitieve ontwikkeling
• sociale en functionele vaardigheden
Dit kan concreet leiden tot fysieke ontwikkeling, betere communicatie, meer zelfvertrouwen en meer ontspanning. Een enorm verschil in het leven van patiënten en hun gezinnen.

Hoe het werkt: de dolfijn als krachtige motivator
Dolfijnen spelen een centrale rol in het programma. Zo ondersteunen zij onder meer instrumenteel leren, wat betekent dat de interactie met de dolfijn ook als een beloning werkt. Voorbeeld: een therapeut vraagt een kind met motorische problemen om zijn arm omhoog te brengen. Zodra het hierin slaagt reageert de dolfijn, die het kind zo kan motiveren om de oefening nogmaals uit te voeren. Zo krijgt het kind snel en makkelijk grip op een nieuwe situatie en kweekt het zelfvertrouwen.

Waarom dolfijnen: slimme en sociale dieren
Dolfijnen zijn intelligent en hebben een zeer sociaal karakter. Onderzoek wijst uit dat interactie met dolfijnen de aandacht van een patiënt tot vier keer langer vast kan houden. Dolfijnen hebben bovendien een uniek vermogen om een band met mensen te scheppen en ze op hun gemak te stellen. De dolfijn accepteert mensen met een handicap onvoorwaardelijk. Sommige patiënten komen tot het besef dat de dolfijn, in al zijn indrukwekkende sierlijkheid, niet kan praten en lopen. “De dolfijn is net als ik!” Dit maakt de dolfijn een herkenbaar therapiemaatje waar patiënten harder voor willen werken.

Hoe het programma is opgebouwd
• Een twee weken durend programma op maat
• Twee blokken van vijf dagen met één therapiesessie per dag
• Tussentijds een vrij weekend
• De patiënt heeft gedurende het hele programma dezelfde therapeut
• Aangepaste programma’s zijn op aanvraag beschikbaar
Op de eerste dag verwelkomt de therapeut de patiënt, diens familie en verzorgers. (Voorafgaand aan de anamnese is de medische geschiedenis en alle informatie van de behandelaars thuis al bestudeerd.) Samen met de therapeut worden nu heldere doelen gesteld. Er volgt een rondleiding door het centrum en er is gelegenheid tot kennismaking met het behandelend team en de andere patiënten en gezinnen. Dan kan de sessie beginnen. Tijd om de dolfijnen te ontmoeten en samen met ze aan de slag te gaan.

Hoe de sessies zijn opgebouwd
Iedere sessie duurt in totaal twee uur, verdeeld in vier segmenten:• Een haf uur conventionele therapie in een speciale behandelkamer• Een uur door de dolfijn ondersteunde therapie op het platform en in het water• Een half uur alledaagse vaardigheden oefenen als douchen, omkleden en organiseren• EvaluatieTijdens de voorbereiding doet de patiënt oefeningen gericht op het behalen van de afgesproken doelstellingen. Terwijl de therapeut de patiënt behandelt, ondersteunt en coacht, schrijft een capabele stagiaire het sessierapport. De patiënt kleedt zich om en trekt een wetsuit aan.Op het platform en in het water voegen een dolfijnentrainer en een dolfijn zich bij het team. De oefeningen worden uitgebreid en geïntensiveerd en bij wijze van overdracht toegespitst op interactie met de dolfijn. Ouders en verzorgers kijken van een afstand toe. Tijdens het laatste half uur van de behandeling traint de patiënt alledaagse vaardigheden en neemt een douche, waarna de sessie wordt geëvalueerd met de patiënt, diens familie en verzorgers. Hoe ging het? Wat is de volgende stap?

Meer info op http://www.cdtc.an/